 |
 |
 |
|||||||||||||||||||
 |
 |
 |
|||||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||||||
 |
|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
 |
 |
||||||
 |
 |
 |
 |
||||||||||||||||||
 |
 |
||||||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||||||
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
“ოთხი წელი სკოლაში“
აი, დასრულდა კიდევ ერთი ოთხი წელი, კიდევ ერთი გამოშვება. თვალხატულა, საყვარელ გოგო-ბიჭებთან დამშვიდობების დღე. მათი მორიგ საფეხურზე გაშვება ღონისძიების გარეშე შეიძლებოდა?
ამიტომაც მიზნად დავისახე მათთვის კიდევ ერთი დასამახსოვრებელი დღე ხელიდან არ გამეშვა და შევარჩიე თემა: „ოთხი წელი სკოლაში“.
მართლაც შთამბეჭდავი, ემოციური, სევდაშეპარული და ამავ დროულად ხალისიანი გამოვიდა არა მარტო მოსწავლეებისათვის,არამედ მათ მშობლებისთვისაც,კიდევ ერთხელ მივეფერეთ ერთმანეთს, დავმოძღვრე და წავახალისე.
142-ე საჯარო სკოლის
პედაგოგი მანანა ხულუზაური
ამიტომაც მიზნად დავისახე მათთვის კიდევ ერთი დასამახსოვრებელი დღე ხელიდან არ გამეშვა და შევარჩიე თემა: „ოთხი წელი სკოლაში“.
მართლაც შთამბეჭდავი, ემოციური, სევდაშეპარული და ამავ დროულად ხალისიანი გამოვიდა არა მარტო მოსწავლეებისათვის,არამედ მათ მშობლებისთვისაც,კიდევ ერთხელ მივეფერეთ ერთმანეთს, დავმოძღვრე და წავახალისე.
142-ე საჯარო სკოლის
პედაგოგი მანანა ხულუზაური
